...a dostałem bardzo zły. Prawdziwa historia leży pod każdym względem. Sceny, które mają niepokoić - bawią. Montaż jest w wielu miejscach chaotyczny i denerwujący. Sama praca kamery również nie powala - była m.in. taka scena ze zbliżeniem na twarz Evy Green w momencie "grozy", co sprawiało wrażenie tak taniego chwytu, że nie było jakiegokolwiek napięcia. Muzyka wydaje się być przeklejona z innego filmu. Postać Seigner, świetna w pierwszych minutach, dość szybko zaczyna sprawiać wrażenie jechania na autopilocie i przez idiotyczne zachowania typu podanie hasła do komputera nowej przyjaciółce traci jakąkolwiek wiarygodność i współczucie (to akurat wina scenariusza). Postać Evy Green, skrajnie przekarykaturalizowana, wywołuje uśmiech politowania (również wina scenariusza). Scena koszmaru sennego to jakieś zupełne nieporozumienie, pasuje do filmu jak pięść do nosa. No i wisienka na torcie - plot twist, od pewnego momentu już bardzo przewidywalny, prawdopodobnie z tego względu, że tego typu historie, z tego typu zakończeniem widzieliśmy już w kinie nie raz i nie dwa. Ogólnie - film sprawia wrażenie, jakby był napisany i nakręcony przez jakiegoś niespecjalnie utalentowanego debiutanta. Nie wiem z czego wynika, że reżyser, który ma na swoim koncie kilka arcydzieł, wypuszcza tak strasznego gniota.